Bak" Dünyayı umursamaz yaşatacak olana karaladım" Yine...

Bak" Dünyayı umursamaz yaşatacak olana karaladım" Yine...

--------------------------------------------------------------------------------

Bak "karalıyorum" yine kalemimden bir şeyler.. Yine çıkıyor avazım çıktığı kadar suskunluklarım.. Nasıl geçiyor bu suskunluklarla günler bir bilsen koyu karanlıklardan aydınlık güneşlere çıkıyorum soluk soluğa koşarcasına.. Alnımdan akıyor yalnızlığın terleri oluk oluk ve avuçlarımın içi yanarcasına buz kesilmiş biçimde titriyor.. Benliğimden taşıyor bu yorgunluklarım.. Neden?! Diye sorma bu aralar böleyim işte.. Hayatın cilvelerini tadıyorum koşarken konuşmaya çalışmak gibi seni severken senden uzak kalmak yada kalmaya çalışmak..

Hani gel desen koşarım hemde bağırırken o kadar becerebilirim. O kadar heyecanla atarım kendimi engin denizlere..Boğulacağımı bile bile yüzmesini unuturcasına.. Yeterki senin karasularında boğulmak nasip olsun yeterki senden çıksın bedenin son nefesi..

“Ama”… Bilmiyorsun bu kadar özel olduğunu olabileceğini beklide hissettin ama hislerine inanamadın o kadar yalan aşkların dolup taştığı bu serzenişli hayatta. Evet o sendidn o yaşanmamışları yaratan yarattıran hayal bile ettiren sendin.. Bomboş hayalleri hayatın ilk satırları yapan o satırlarda eski resimler gibi hüznü kederi özlemi yaratan sendin..

“Belki bir gün”.. anlıcaksın bu durumu anlıcaksın…. Ve o benmişim ki ben başkaları sanarken diceksin umarım başkaları sandığın özel yaşantıları yaşananları kendin olduğunu hissettiğinde tren yola çıkmamış olur ve geriye dönüşlerin kapalı olduğu gar lara ulaşmaz..

“Diyorum” ya; sen bunca senenin yaşanmamışlarını hatırlatan ve özlem kokusunu ne olduğunu tattıransın. Bilemez ki kimse sevdasının yarım kalmışlarıyla insan ömrü ne kadar nereye kadar sürebilir..

“Bak bu sefer” ağlamadan karalıyorum yine kalemimden.. Şiirler dökülmüyor paragraflarımdan ama sana olan hayranlığım yaşanamayanlara olan özlem döktürüyor bu kelimeleri beklide yaşanacak olanları..

“Zaman” akarda giderken bir saniye olsun aklının ucundan geçtiysem ne mutlu bana ne mutlu sana hayran olana.. Çünkü özeller içinde güzel olan hatıralarla güzel hafızaları kapyalacak en özelsin.. Belki bir kelebeğin kanadında bir günlük ömrü beklercesine beklide o aşka susamışlığın matarasından kana kana içercesine.. İçimde ne mektuplar yanık.. hemde beni benden bırakıp hayata yalvarık.. Tek cümlelik özet her şeyde biraz sen varsın ama her şeyde biraz benim yarattığım kadarsın. Unutma hayal kuruyorsam içinde sen olduğun içindir ama; gel demediğin değil gelebileceğini beklediğim içindir…


Bak “karaladım” yine herkezin gidip günün bile kaçacağını bile bile koynundan saklanarak.. Sevgim kahve gözlerinden yankılanarak hemde..

İmza umursanmaz “dünyayı umursamaz yaşatacak olanA”…