Sevdamın aDı kara - HicraN şeneL

Sevdamın aDı kara - HicraN şeneL

--------------------------------------------------------------------------------

tam üç yıl geçmişti. Üç koca yıl Seniha hiç umudunu yitirmeden beklemişti. Şimdi on beş yaşlarında genç ve güzel bir kızdı. Artık hikâyesini kaldığı yatılı yurttaki arkadaşları da dâhil onu tanıyan herkes biliyordu. Çoğu kişi ‘ kızım boşuna bekleme adam şimdiye kadar çoktan evlenmiştir neticede Arap değil mi işte hele birde zenginse basar parayı alır’ diye moralini bozmaya çalışsa da Seniha umudunu asla kaybetmemişti. Umudu bittiği an hayat anlamını yitirecekti onun için.
Umre dönüşünden sonra annesi ve babasının kavgaları gene tüm şiddetiyle sürmüş hatta son dönemlerde ayrılık noktasına gelmişlerdi. Ailesinin huzursuzluğu Seniha’yı derinden etkiliyordu. Bir an önce bu çıkmazdan kurtulmak için ne gerekirse yapabilirdi. Sırf ailesini huzursuzluğundan uzaklaşmak için yatılı yurtta okumayı tercih etmişti. Şimdi sadece hafta sonları veya ayda bir ailesinin yanına gidiyordu.
Ve bir gün;
Hasan elinde ki adres ve telefon numaralarından yola çıkarak Türkiye’ye gelmiş, Seniha’nın babasına ulaşmıştı. Yaşlı adam beyninden vurulmuşa dönmüştü Hasan’ı karşısından görünce. Hasan gülümseyerek tokalaştı ilerde baba diyeceği adamla. Türkçe bilen arkadaşı sayesinde Türkçeyi az da olsa öğrenmiş derdini tek tük anlatabiliyordu.
_ Ben gelmek Seniha için dedi gülümseyerek.
Seniha’nın babası vurgun yemiş gibiydi. Tam Arap inadı diye düşündü. Üç yıl boyunca unutmamış mıydı bu adam, üç yıl boyunca hiç mi umudunu kesmemişti.
_ Seniha yok dedi. Yatılı okulda okuyor İstanbul’da. Acaba dediklerimi anladı mı diye düşünürken Hasan;
_ Sen ver adres ben onu bulurum demişti.
Ulan harbiden sökmüş bu Türkçeyi diye mırıldandı yaşlı adam. Şimdi ne diyecekti bu adama. Ta Arabistan dan kalkıp gelmişti kovmak olmazdı. Ayrıca kızının da ona gönüllü olduğunu anlamıştı az çok. İlk defa bu kadar çaresiz hissediyordu kendini.
Yeme içme faslından sonra uygun bir dille Seniha’nın henüz küçük olduğunu anlatıp başından savmaya çalışmıştı ama nafile. Hasan;
_ Seniha’yı görmem lazım diyordu. Baş edemeyeceğini anlayan baba;
_ Hafta sonu gelecek o zaman görürsün demek zorunda kalmıştı. Hasan bu sözden sonra kaldığı otele dönmüştü. O evden ayrılır ayrılmaz baba telefona sarılmış kızını aramıştı kaldığı yurttan.

Yurtta ise Seniha heyecanla arkadaşlarına gördüğü rüyayı anlatıyordu.
_ Hasan’ı gördüm buraya gelmişti dedi heyecanla. Etraf kahkahalara boğulmuştu. Arkadaşlarından birisi
_ Kızım hep rüyanda görüyorsun ama dünyanda gelen de yok giden de yok bak hala bekliyorsun dedi alaycı bir tavırla. Seniha incinmişti bu sözlere.
_ Olsun dedi ben eminim o gelecek. O zaman ben de sizlerle böyle dalga geçeceğim. Bir başka arkadaşı;
_ Desene Arap hanımefendisi olacaksın Seniha? Valla rüyada yaşamak gibi bir şey olurdu herhalde.
Tam bu esnada Seniha’nın adı anons ediliyordu. Seniha da dâhil herkes şaşırmıştı. O gün kimsenin aramasını beklemiyordu.
_ Hayırdır inşallah diyerek ayaklanıp idareye koştu. Heyecanla eline tutuşturulan ahizeye;
_ Alo, buyurun dedi.
_ Kızım benim baban. Nasılsın? Babasının sesini duyunca derin bir nefes almıştı.
_ İyiyim babacım sağ ol. Siz nasılsınız?
_ Biz de iyiyiz kızım. Ben seni uyarmak için aradım. Şu Arap Hasan geldi bugün buraya. Senin yurtta olduğunu söyledim. Ver adresi ben onu bulurum dedi, gerçi ben adres falan vermedim ama bu Arap benim gözümü korkuttu iyice seni bir şekilde bulursa sakın, sakın onunla çıkayım deme.
Seniha babasının sözlerinin bir kısmından sonrasını anlamıştı.
_ Neee! Diye haykırdı. Tamam, babacım tamam asla çıkmam dedi heyecanını bastırarak.
Babası kızının bu heyecanından endişelenmişti. Neticede gençti hele ki Hasan gibi ısrarcı bir delikanlıya karşı durmak imkânsızdı.
_ Aman yavrum bak tekrar söylüyorum. O adam oraya gelirse hiçbir şekilde sana ulaşmasına izin verme olur mu?
_ Tamam, dedim ya babacım. Yapar mıyım öyle bir şey? Sen hiç merak etme, ben kimin kızıyım dedi. Amacı babasını rahatlatmaktı.

Telefonu kapatıp heyecanla arkadaşlarının yanına döndüğünde yüzünde güller açıyordu.
_ Hasan gelmiiiişşşş diye çığlık attı. Alkışlar tebrikler havada uçuşuyordu.
_ Biliyordum buraya geleceğini, beni bulacağını biliyordum dedi sevinçle. Gözyaşlarına hâkim olamamış sevinçten ağlıyordu. Bu sevinç çığlıklarına yurtta olan hocalarda ne oluyor diyerek gelmişler durumu öğrenince Seniha’yı tebrik etmişlerdi.
Az önce dalga geçen arkadaşları da tebrik edip özür dilemişlerdi.
Artık bundan sonra hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı. Seniha için yepyeni bir hayat başlıyordu. İlerde neler yaşayacağını bilmeden Seniha o anki sevincin tadını çıkartıyordu doyasıya.
Her hafta sonu istemeyerek gittiği eve o hafta sonu uçarak gitmişti. Annesi ve babası her zaman ki gibi kavgalı, hatta ayrılık söylentileri ayyuka çıkmıştı. Ama bütün bunlar Seniha’nın moralini bozmamıştı. O kendi âleminde yıllardır beklediği adamın hayaliyle meşguldü. Odasına girdiği gibi aynanın karşısına geçti. Evet, çok güzel buluyordu kendini. Şimdi daha gelişmiş serpilip güzelleşmişti. Bu güzelliğe ta nerelerden kalkıp geliyorlar diye düşündü.
Annesiyle babasını düşündü bir an. Ya onlar gibi olursa, onlar gibi her gün kavga ederse, onlar gibi ayrılmak isterse ne olacaktı o zaman?
_ Olmayacak diye mırıldandı. Biz onlar gibi olmayacağız. Gerçi onu hiç tanımıyorum ama buralara benim için gelecek kadar seviyorsa en az benim kadar fedakâr olmalı.

Hasan çok uğraşmış ve sonunda nihayet Seniha’yı görmeyi ve almayı başarmıştı. Dillere destan bir düğünle dünya evine girmişlerdi. Şimdi her ikisi de mutluydu. Anlaşmakta biraz zorlansalar da ikisi de birbirinden Arapça ve Türkçe öğrenmek gayretindeydi.
Hala birçok engeller olmasına rağmen neticede Seniha artık onun eşiydi. Seniha’yı Suudi Arabistan’a eşi olarak götürmek sorundu şimdi de. Ancak hizmetçi vizesiyle götürebilirdi ama buna Seniha’nın babası karşı çıkmıştı. Geleceğini garanti altına alması açısından Seniha’nın Hasan’la gitmesine izin vermemişti.
Seniha şimdi evli ama yalnız bir kadındı. Hasan işi nedeniyle Suudi Arabistan’a dönmek zorunda kalmış bu ayrılık her ikisine de çok ağır gelmişti. Tek umudu Hasan dan gelecek iyi haberlerdi. Hasan’da onu yanına alabilmek için elinden geleni yapıyordu. Bugün yarın derken aradan tam bir sene daha geçmişti…
__________________